Skip to main content

Cantigas do Antroido

Polo tempo do antroido, as nosas xentes, ademais de disfrazarse, divírtense cantando coplas propias diste tempo ou cántigas e recitativos coma iste de Vilanova de Oscos:

Antroido godoiro,
Martín cobertoiro,
comícheme a carne
e deixáchesme o coiro.

 

Ou noutros sitios:

Alegría, alegrote,
que está o rabo do porco no pote.

 

Cántigsas que fan os antroidos que visitan as casas ás que serán invitadas a beber bo viño e comer filloas e touciño con pan, son istas de Dozón:

Anque lle vimos aquí,
non é por facerlle mal,
vimos por lle anunciar
que estamos no carnaval.

 

Outra cántiga referida ó entroido, antroido ou antroiro é a que me cantara nunha ocasión Herminio, en Fonfría:

Dum dum, que te leve o demo,
dun dum, que te vai levar,
dum dum, que nos leve a todos
o martes de carnaval.

 

En Lobeira cantaban coplas coma istas referidas aos pobos:

 

O Entroido é moi goloso
porque lle gusta o touciño,
de Zabaríz foi contente
que lle untaron o fuciño.
Zabaríz e mais Torneiros
xogaban ó Carnaval:
sendo lugares veciños
é cousa moi natural.

 

Hai tamén parlamentos recitados coma son por exemplo os que fan os Xenerales do Ulla.

Pero nas zonas da montaña das provincias de Ourense e sur de Lugo saen comparsas de veciños que van marcando un ritmo musical con enormes bombos que tocan os homes namentras as mulleres e os nenos o fan con ferramentas de traballo, acompañando iste ritmo nalgúns dos lugares con unha gaita que leva unha melodía propia do antroido. Iste é o que chaman O Folión.

Pablo Quintana
(Publicado na sección “Con punteiro e pandeiro”, de El Ideal gallego, do 20-2-1985).

 

 

Pablo Quintana