Skip to main content
Entroido en Galicia | Carnaval en Galicia logo
  • Galego
  • Español

turismo galicia

Primary links

  • O Entroido
  • Artigos
  • Gastronomía
  • Qué visitar
  • Axenda
  • Protagonistas
  • Carteis
  • Fotos
  • Publicacións
  • Na rede
Inicio

ENTROIDO LARPEIRO

A data do nacemento do entroido ( tamén entrudio, carnaval ou carnestolendas) non quedou rexistrada na historia; a súa orixe rural pérdese nas tebras da prehistoria.

Houbo un tempo no que ningunha aldea galega que se preciase deixaba de vivir a súas entroidadas, sinxelas e liberadoras. Eran festas colectivas e populares, xurdidas dunha tolemía espontánea na que todos tomaban parte. O tempo do entroido abría unha paréntese na monótona e dura vida diaria; un tempo co seu ritmo propio e códigos de comportamento totalmente opostos ós vixentes o resto do ano.

Na Galicia rural dos nosos antergos o entroido sinalaba o fin dun largo inverno e a chegada das sementeiras, por unha parte, e o comezo da coresma coas súas estrictas regras e sacrificios pola outra.

A afección á mesa abundante e ás libacións xenerosas son sen dúbida un dos compoñentes do talante que define ós galegos.

É certo que o noso país sufríu fames históricas, a tal punto que algúns estudiosos – como, por exemplo, o doutor García Sabell, médico e antropólogo ilustre – chegaron a afirmar que a obsesión pola comida en Galicia non é porque abunde, senon porque nona houbo; tese que compartía o noso inesquecible amigo o xornalista e gastrónomo Jorge Víctor Sueiro, que via nas fames galegas, esa inclinación dos nosos paisanos ás grandes comidas e cuchipandas, reacción contra a penuria sufrida, quizabes temendo que no futuro non estarían nunca o suficientemente alimentados…

É certo que hoxe as circunstancias son outras, pero non se renuncia fácilmente a certos atavismos pracenteiros, e así os vellos rituais, as tradicións, matéñense ó longo dos séculos para disfrute das sucesivas xeracións.

Carlos Martínez Barbeito no seu libro Galicia di que o talante galaico está feito de antinomias e paradoxas; e así, aínda sen negar a veracidade do tópico, mais xeralizado do que debera, que nos define só por melancólicos e soñadores, asegura que o galego, cando se tercia “ é espléndido, báquico e fáustico; gran comedor, gran bebedor e gran fornicador; socarrón, irónico e dono da plenitude e da ledicia de vivir”.

“O apego ós dons da vida, o goce dos sentidos, os praceres da mesa e do amor, o constante sorriso compracido, son na nosa terra moeda corrente. E así, a alegría galaica é, en xeral, a que se deriva da abundante comida, das libacións espléndidas e da sensualidade satisfeita”.

Son as carnestolendas, días de especial permisividade, en que se rende particular tributo a don Carnal, unha desas ocasións nas que, dende os vellos tempos de históricas fames, se reservaron para a enchenta que paliara a escasez da pitanza.

A celebración do carnaval polos nosos pagos experimentou a lóxica evolución, da mesma maneira que aconteceo con todo tipo de manifestacións sociais, culturais e festivas. Pero aínda se manteñen, para pracer de padais, e ás veces suplicio de estómagos, a copiosa degustación dese animal que cos seus derivados é o rei da cociña galega e cuxo imperio comparte tan só cos mariscos e os peixes das nosas costas: o porco, que constitue número principalísimo do entroido o pantagruélico desfile ante o prato no que forman o lacón e a “cachucha”; o touciño e a costela; a orella e o rabo; o lacón e os chourizos… co aditamento de garavanzos, grelos e patacas, abundantemente regado todo elo por un bó Ribeira Sacra.¡Todo un espectáculo! Que ten ademais o seu epílogo nuns postres tan tradicionais coma exquisitos: as filloas, orellas de frade, flores do entroido, rosquiñas, follas de limoeiro, chulas…

Esquezamos pois por uns días, lector amigo, os ácidos úricos e colesterois; as hipertensións, glucosas e demais atrancos e comamos e bebamos. A austera coresma está á volta e non vaia ser que os xaxúns e abstinencias que nos esperan nos pillen o organismo sen reservas.

Xa o dí a vella cantiga : “ Adeus, martes de antroido, / adeus, meu amiguiño / ata Domingo de Pascoa / non comerei mais touciño”.

  <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:1; mso-generic-font-family:roman; mso-font-format:other; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman","serif"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:ES;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt;} @page WordSection1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.WordSection1 {page:WordSection1;} -->

Suso Fernández

Jesús Fernández López

Ver ficha completa
  • Facebook Like
  • Tweet Widget
  • Google Plus One
  • Historia/s do Entroido
  • Facebook Like
  • Tweet Widget
  • Google Plus One
Facebook Like Tweet Widget Google Plus One

Eventos do Entroido 2023

entroido carnaval antroido galicia dia

Xaneiro

 Sábado do Petardazo

Domingo Faraleiro

Febreiro

Colgamento do meco

 Domingo Oleiro

 Xoves de Compadres

 Noite de Mulleres

 Domingo Corredoiro

 Xoves de Comadres / Noite Corredoiro

Venres de Entroido

Sábado de Entroido

Domingo de Entroido

Luns de Entroido

Martes de Entroido

Mércores de Cinsa / Enterro da Sardiña

Domingo de Piñata

Luns de Farrapos

galicia digital
Aviso Legal | Politica de Privacidad | Política de cookies | Contacto
InternetGalicia