Sermón e Xuizo do Antroido 1992 no Val de Francos

SERMÓN

 

 

1.- Sermoneiro

 

Boas tardes ós maiores,

ós pequeniños tamén,

ás rapaces e ós rapaces,

non quero deixar ninguén.

 

Desexo que todos xuntos,

unidos en irmandade

pasemos ben esta festa

con moita felicidade.

 

Xa que tres pobos se uniron

con unha gran ilusión

nunha tarde de harmonía

fan esta celebración.

 

O predicador desta festa

sempre tivo condición

de criticar varias cousas,

esto ven de tradición.

 

Como é moi natural,

de que falar sempre hai:

unhas veces é dos fillos

e outras veces de seu pai.

 

Antes víñase a cabalo,

agora en locomoción.

¡Que transporte tan moderno!

¡Astra ten televisión!.

 

Encontrei esta rapaza,

cando viña aquí chegando.

ela veuse caa a min

e eu tamén funme arrimando.

 

Preguntoume no momento

se iba prá romería,

se podía vir comigo.

¡Xa ven! ¿Quen se negaría?

 

Ela, por ser muller,

algo tamén quer falar,

o difícil poderá ser

logo facerlle calar.

 

2.- Sermoneira

 

Eu se veño cara aquí,

porque souben algo desto,

vin defender ás mulleres.

prós homes esto é molesto.

 

Vós, da nosa dignidade

sempre tedes que falar,

e tedes cousas os homes

que non se poden calar.

 

Empezando polos novos:

botan na cama astra as dez,

se os chamas un pouco antes,

descomponse a solidez.

 

 

3.- Sermoneiro

 

Sempre os hai que falan moito

da bondá dos fillos deles.

o fillo anda ben portado,

e os pais igual ca peleles.

 

Traballan todos na casa,

eles nonos molestar para nada.

¡se lles mandas facer algo,

xa ves cara de empanada!.

 

En canto acabas o día,

e queres repousar a cena,

se vas ver un pouco a Tele,

¡xa che cambian de cadena!.

 

Nin siquera o que che gusta

debes ter dereito a mirar.

mándante cedo prá cama

porque has ter que madrugar.

 

Eles miran o que queren,

van a onde lles da a gana.

Se non hai folclore ó gusto,

hai que apousar noutra rama.

 

O que fan os vellos na cassa,

non lles chega a nada todo.

Haivos que ter moita pasta

pra aguantalos deste modo.

 

Vai frenando pouco a pouco,

non te debanees tanto,

Hai mulleres case á feito

que van en máis adianto.

 

Empezando polas novas

que con todo o seu orgullo

xa non saben que facer,

¡é que lles pega o gurgullo!.

 

E a mitade desta tolemia

inducida é polas nais:

facer cousas anovadas

por deixar mal ás demais.

 

Tanto as compoñen ás veces,

que as deixan descoñecidas,

entre embadurnar o bico

e outras cousas parecidas.

 

Coas espeteiras que amosan

para expoñerse no vaguexo,

e ¡que capas de barnices

tapan aqueles pelexos!.

 

Unhas saias tan rabenas,

nin que sempre fose vran.

entre xeadas e típulas,

vai quedar sen herba o prao.

 

E pola igualdade de dereitos

usan un vocabulario

do que se avergoñarían

os que fan o diccionario.

 

4.- Sermoneira

 

Son bastante comedida.

Escoitei o das mulleres;

pero vexo moitos homes

que deben ir ós talleres.

 

Penso que lles falta algo

ou están idiotizados.

Hai que repararlles o cambio

ou serán incapacitados.

 

Algún despois de casado

pensa que está todo feito

e ó cabo de medio ano,

xa non anda nada ó dereito.

 

Non hai nin quen os ature,

¿Cómo ela estará contenta?

Xa que por calquera cousa,

recrudécese a tormenta.

 

As mulleres, moitas veces,

temos que limpar a casa,

facer traballos de fora,

i eles metidos na tasca.

 

E, se por un casual,

un dia se afumou o caldo:

ti non sabes facer nada,

mellor estaría solteiro.

 

Ti non fales mal das mulleres,

que teñen abondo sufrimento.

Empeza a ocuparte un pouco

deste noso axuntamento.

 

5.- Sermoneiro

 

¿E que queres que che diga?.

Estano rehabilitando.

Seique vai quedar moi ben

pró alcalde e o escribano.

 

Hai quen nunca está contento

da actuación municipal;

e pra conceder o voto

pide asfalto no curral.

 

Do alcalde e os seus secuaces

nada hai que criticar,

tanto teñen que facer,

non paran nin pra cobrar.

 

Están medio arrecullados

os poucos da oposición,

prometen que moito farían

se tivesen o timón.

 

6.- Sermoneira

 

Eu quixera decir algo,

con máis ou menos razón;

que tamén as mulleres temos

dereito á participación.

 

Entre o tira e o afroxa

o tempo vaise pasando.

En lugar de facer obras,

imos indo e compangando.

 

Entrar en cousas de política

évos cousa delicada;

pois, ó criticar a uns

os outros sacan tallada.

 

Outra cousa diferente,

e dicen que sen malicia,

está na cuota do leite,

pra ruína de Galicia.

 

 

7.- Semoneiro:

 

Ós parlamentarios todos,

a pesar dos licenciados,

dez anos na agricultura

faríanos máis asisados.

 

Logo, despois, no parlamento,

falarían máis ó caso;

que non é igual dar á lengua

ca doblegar o espiñazo.

 

 

8.- Sermoneira

 

A min faime moita gracia

o favorcismo que nos fan;

outorgannos un tanto por cen

como se lle deran pan ó can.

 

Xa nombraron dúas ministras,

afirman con presunción,

esquecendo que poden selo

por lei da Constitución.

 

 

9.- Sermoneiro:

 

 

De todo esto que se dí,

algunhas non son verdades;

pero pode cambiar o conto

e seren puras realidades.

 

 

10.- Sermoneira:

 

O Antroido, polo visto,

een facer mal é no que pensa.

Como carga ben coas culpas,

¿para que poñerlle defensa?

 

 

Autor: Serafín de Tito

Predicadores: Serafín e Ana de Valente

Antroido do 1992

-------------------------------------------------------------------------

 

 

Xuizo do Antroido 1992

 

 

Defensor (1)

 

Despois de bastantes anos

volvín hoxe a visitar

estes formosos pobos:

Balmonte, Goberno e Ansemar.

 

Veño aló da Mariña,

a onde fun emigrar,

pero da miña terra

eu non me podo olvidar.

 

Cando viña por Begonte,

a mediados de camiño,

encontrei con este amigo

que lle chaman Antroidiño.

 

Pregunteille para onde ía

e respondeu moi formal,

vou para o Val de Francos,

onde me queren xuzgar.

 

E veño aló de Santiago

de pedir unha autopista

e tamén pasei a Fraga

ó Partido Socialista.

 

Lévolles unha noticia,

que empeza a ser normal:

Entra Santiago Carrillo

no Partido Popular.

 

Pregunteille, xa que logo,

por que o querían xuzgar

por atacar ás mulleres

e por contrabandear.

 

Ten cuidado, aconselleille,

desconfía dos amigos,

que non vaian acusarte

de tenencia de explosivos.

 

Aínda ben non chegamos,

presentouse o acusador,

aí o tedes, meus amigos,

con fumes de gran señor.

 

 

Acusador (2)

 

Xa hai uns cantos meses

que lle ando tras da pista

e funme tropezar con el

aló na terra da chispa.

 

Se lle dixera o contrario,

nadie o había de crer,

pois para botarlle o guante,

moito nos deu que facer.

 

Marchou ós Estados Unidos

Aquelo non vos foi broma,

e dedicouse a aprender

a trasplantar silicona.

 

Logo, veu para Barcelona

se non se ve non se cre,

quería experimentar

con Montserrat Caballé.

 

Non deu conseguido nada,

pois saía caro o invento,

queríalle catro millóns

Por restaurarlle un só peito.

 

Defnsor (3):

 

Os trasplantes noutros tempos

saíanche ben baratos:

pois metíanse nos xustillos

unhas presadas de trapos.

 

Por estas cousas tan pequenas

non se xuzga a ningún home,

eu tamén ando polo mundo,

e cada un fai o que pode.

 

 

Acusador (4):

 

Xa antes militou na Eta

e no exército guerrilleiro

e despois de todo iso,

aínda era mullereiro.

 

 

Defensor (5):

 

O peor deste rapaz

é entrar en banda armada,

que iso de ser mullereiro

hoxe non conta para nada.

 

Témolos entre nosoutros,

non é boa cazaviña,

engolesman a carne nova

aínda que seña coa tiña.

 

Por iso pido ás mulleres

solteiras e máis casadas,

pidan a libre absolución

pró restaurador de fachadas.

 

 

Acusador (6):

 

Este non ten salvación,

por traidor e por guedellas,

por atacar ás mulleres

igual có lobo ás ovellas.

 

Agora pretendo acusalo

á vista de toda a xente.

Xa hai moito que o coñezo

e non vos é inocente.

 

Ha morrer carbonizado,

xa volo dixen primeiro,

este non sale con vida

deste campo de Choqueiro.

 

 

Defensor (7):

 

Eu non podo facer máis,

meu amigo e meu amado.

só lle pido para ti a Deus

que te colla confesado.

 

Autor:

Edelmiro de Valente

Dixeron: Edelmiro e Manolo de Carral.